همه میدانیم
که تهران تا ۲۰۰ سال پیش قریه ای بوده در کنار ملک ری، از آبهای جاری شده از
کوهستانهای سربه فلک کشیده البرز جنوبی مشروب میشده و پر از مزارع و باغها و مراتع
بوده و دارای خاک آبرفتی عمیق و مرغوب مناسب برای کشاورزی نقاشیهای کمال الملک و
سایر نقاشان در دوره قاجاریه نیز موئد سرسبز و خرم بودن تهران و دشتهای اطراف آن
مثل دشتهای ورامین، دماوند و شهریار میباشند. القصه تهران پایتخت شد بزرگ شده
مهاجر پذیر شد و کوتوله و پهن مانده و مرتفع نشد تراکم جمعیتش در واحد سطح بدلیل
آنکه ساختمانهایش عمدتا مرتفع نیست, کم است.
باغها و مزارع
و مراتع یکی یکی تبدیل به ساختمان شدند. درخت ها ریشه کن شدند و جایشان را به
ساختمانها دادند.
معدود باغهای
تهران که عمدتا متعلق به درباریان و اشراف و ثروتمندان بودند هم به تدریج به برج و
ساختمان تبدیل شد. آدمیزاد هم تمامیت خواه است دور تا دور ساختمانها را دیوارهای
بلند میکشند که هیچکس نتواند از فضای سبز داخل مجموعه ایشان استفاده بصری کند.
برخلاف اروپایی ها که خانه هایشان با پرچین کوتاه شمشاد از همدیگر جدا است, ما ایرانیها از ترس دزد یا به خاطر دیده نشدن, عادت کرده ایم دیوارهای بلند مثل دیوارهای زندان دور خانه هایمان بکشیم تا خودمان داخل این زندان در آسایش و در آرامش بدون دیده شدن باشیم. به هرحال در دوره هایی در شهرداری تهران برای حفاظت از باغهای باقیمانده, ساخت و ساز در آنها را ممنوع کردند. مالکان هم با خشک کردن درخت ها باغ را از بین بردند تا بتوانند در آن ساخت و ساز کنند! شهرداری تهران برای مقابله با این موضوع طرح برج باغ را مطرح کرد. مثلا در زمینی به مساحت ۳۰۰۰ مترمربع اجازه ساخت سی درصد را میداد که میشد ۹۰۰ مترمربع و به جایش در ارتفاع جواز میداد. مثلا نه طبقه که بر این اساس میشود ۲۷۰ درصد مساحت زمین در حالیکه در زمینهای غیرباغ اجازه ۵ طبقه شصت درصدی معادل ۳۰۰ درصد را میداد.
که البته با توجه به مرغوبیت این ساختمانها بازهم ساخت برج باغ توجیه اقتصادی داشت و برج باغهای زیادی عمدتا در شمال تهران به این روش ساخته شدند. البته در عمل با توجه به ساخت رمپ پارکینگ و مسیرعبور ماشین و پیاده و توسعه زیرزمینها به شصت درصد مساحت زمین برای تامین پارکینگ عملا فضای سبز قابل توجهی در این برج باغها نماند و عملا این طرح نیز ابتر ماند. شورای شهر جدید بعد از حدود دو سال معطلی مالکین باغات, طرحی برای ساماندهی باغات مصوب کرد.
اهل فن میدانند که این طرح بیشتر به شوخی شبیه است و عملا کارایی ندارد. مثلا برای زمین یکی از دوستان ما اجازه ساخت ده درصد مساحت زمین را در دو طبقه داده اند مساحت زمین وی ۳۷۰ مترمربع است ده درصد میشود سی و هفت متر و پنج درصد آن میشود ۱۸ مترمربع حالا درنظر بگیرید که این بنده خدا باید در ۳۷۰ مترمربع زمین خود که مثلا ده میلیارد تومان می ارزد خانه ای دو طبقه بسازد که هر طبقه اش ۱۸ مترمربع میشود لابد طبقه پایین دارای یک اتاق شش متری و دوازده مترمربع راهرو و راه پله میشود و طبقه بالا هم در شش مترمربع فقط یک سرویس بهداشتی و حمام میتوان ساخت. برای آشپزی هم باید در باغ با هیزم, آتش روشن کند و روی آن غذا بپزد و زیر درختان میل کند!
اگر هم مهمان
برایشان بیاید میتوانند در حیاط برایش چادر بزنند.
واقعا تصویب
کنندگان این طرح که نخبه های جامعه ما هستند پیش خود چه فکری کردند!!!
پیشنهاد من این است به همان طرح برج باغ برگردیم و معایب آنرا رفع کنیم, سطح اشغال به جای سی درصد بیست و پنج درصد باشد و تعداد طبقات به جای ۹ طبقه ۱۲ الی ۱۵ طبقه مسکونی باشد حداکثر سطح اشغال پارکینگ ۴۰ درصد باشد و کد ارتفاعی سقف بالاترین پارکینگ از پایین ترین تراز خاک محوطه یک متر پایین تر باشد و طبعا سقف پارکینگ ایزوله باشد به این ترتیب روی فضای پارکینگ میتواند فضای سبز احداث کرد. به طور طبیعی میتوان فضای سبز پیرامون برج (به جز معابر دسترسی) پیاده و سواره عمومی باشد و انگار پارک شهری است و حتی میتوان با حفظ مالکیت خصوصی مالکین, مدیریت این فضای سبز را به خود مالکین محول نمود.
ضمنا دیوارهای پیرامونی ساختمان (سمت خیابان) موکدا از نوع پرچین شمشاد باشد.
به این ترتیب مالکین باغات به ساخت و ساز بلندمرتبه در باغات ترغیب شوند و مردم نیز از فضای سبز حاصله منتفع شوند و شهرداری نیز به درآمد هنگفت ناشی از فروش عوارض و تراکم میرسد شهر نیز از کوتوله گی خلاص میشود و مرتفع میشود این نوع برج باغها برای مساحت باغات بالای ۱۰۰۰ مترمربع قابلیت اجرا دارد.
در صورت تجمیع چند قطعه باغ و تبدیل زمین به بالای ۱۰۰۰ نیز تراکم تشویقی نیز اعطا شود. برای باغات کمتر از ۵۰۰ متر نیز ضوابط ساخت و ساز معمولی R122 (%60+2) در ۵ طبقه اعمال شود. فقط مالکین ملزم شوند که فضای دیوار سمت خیابان صرفا پرچین شمشاد باشد. برای باغات ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ مترمربع نیز ساخت ساختمان مسکونی در مساحت ۴۰ درصد در وسط زمین و تراکم همان سیصد درصد الزامی شود فضای سبز پیرامون نیز صرفا با شمشاد محصور گردد.