امروز برای بازدید کارشناسی مورد وثیقه برای مرخصی یک زندانی به ملکی در خیابان سهروردی جنوبی رفتم. پدر زندانی آمده بود و نامه زندان خطاب به من و مدارک ملک را آورده بود. یک واسطه با ظاهر کارچاق کن هم همراهش آورده بود. گفتم برویم داخل ملک را ببینیم. گفتند نه برویم چای بخوریم. گفتم چای و نهار و … را صرف کرده ام، برویم داخل ملک را ببینیم. گفتند مالک آپارتمان فعلا نیست وشما بازدید را از بیرون انجام بده. گفتم خیر. بدون بازدید داخل امکان تحریر نظریه وجود ندارد. آقای کارچاق کن گفت من از اداره تعزیرات حکومتی هستم. ریشی هم گذاشته بود و ظاهر علیه السلامی هم درست کرده بود. اصرار داشت که با استناد به بازدید ازبیرون نظریه ارائه دهم. پافشاری کردم و گفتم بازدید داخل الزامی است. بالاخره قبول کردند و گفتند با مالک برای بازدید داخل هماهنگ میکنیم و اطلاع میدهیم. کمی تحقیقات محلی هم انجام دادم و برگشتم.
بازدید از داخل خط قرمز من است. تا برایم احراز شود که مالک متصرف ملک است و در ضمن ابعاد و موقعیت ملک را با سند کنترل کنم و مشخصات متریال مصرفی و ایرادات احتمالی را ببینم. در غیر اینصورت از کارشناسی معذوریت خواهم خواست.
البته سند هم مشکل داشت و در رهن بانک بود. هر چند نامه ای مبنی بر تسویه حساب داشتند ولی هنوز در دفترخانه فک رهن انجام نشده بود. با همه این شرایط انتظار داشتند ملک با قیمت بالایی هم کارشناسی شود.
خلاصه دیدم کارشان همه جوره میلنگد. صراحتا موضوع را گفتم و خداحافظی کردم.
این را نوشتم تا موجب آگاهی همکاران کم تجربه تر گردد. گول ظاهر افراد و سمت های موهومی ایشان را نخورند و محکم و مستدل عمل کنند.
